DAG 15 - Massa

Vandaag reizen we alvast richting home, naar Massa.   We besluiten een dagje aan het strand door te brengen.   Marina di Massa is vast ooit mooi geweest maar heeft ondertussen zijn glorie verloren. Het ligt er wat triest bij.  Achteraf bekeken hadden we beter gekozen voor Forte dei Marmi, wat daarnaast ligt.

Onze laatste slaapplek in Massa bleek de verrassing van de vakantie te zijn. We trokken naar Centro Trekking A Cavallo Monte Brugiana. Hoog in de bergen, off road, waar Jezus nog niet gepasseerd is. 

Na een angstige OMG kwamen we toe op onze bestemming. Een soort herdershut à la Bokrijk tussen de paarden. Completely back to basics, geen internet, geen tv,... just us.  Het eerste wat ik deed toen ik uit de auto kroop, was ons volledig inspuiten met alles wat muggen en ander ongedierte zou kunnen tegenhouden.

Er leek weinig volk te verblijven.  We wisten ook niet goed waar de 'receptie' lag.  Nu ik dit schrijf, moet ik een beetje lachen omdat er natuurlijk geen receptie was.
In de verte lag een soort grotere hut waar we vroegen waar we moesten zijn.  Een man met een kind hielp ons verder maar dat bleek achteraf niet de eigenaar te zijn.  Een paar minuten later kwam er een man naar buiten (Paolo) die ons verwelkomde met water, wijn, koffie,...   

Ik voelde me wat ongemakkelijk omdat ik in blote benen en blote armen stond terwijl de muggen en dazen om ons heen vlogen.  Het enige wat ik kon bedenken was 'Show me our room, please?'   Peter had zowat de slappe lach want die kon maar niet begrijpen wat ik tijdens het boeken er zo geweldig aan kon gevonden hebben.   Laura liep vol verwondering achter ons aan.  Zij vond de natuur en de paarden wel geweldig.  Dat was natuurlijk de bedoeling.

In onze herdershut hadden we niet veel maar het was ook maar voor 1 nachtje.  De kleerkast bleek een stok met  hangers te zijn, als dat niet geweldig is.  We hadden wel 2 tweepersoonsbedden en 1 enkel bed dus plaats was er genoeg.

We besloten wat te wandelen en de omgeving te verkennen.  De paarden liepen vrij rond, geweldig!
  

's Avonds zouden we mee-eten met ons gastgezin wat een schot in de roos bleek te zijn.  Er verbleef dan toch meer volk dan verwacht.   Italianen, Spanjaarden, Belgen,... 's avonds verzamelde iedereen tesamen aan tafel.  Lekker, lekker!!!  Na het eten nam Paolo zijn gitaar en begon te zingen, tof!  

Laura maakte kennis met 2 Italiaanse meisjes, de poezen en een hond.  Ze speelden samen Uno en bouwden kaartenhuisjes.

's Avonds liepen we met onze zaklamp terug naar onze hut... helemaal voldaan!